Elke dag passeerde ik wel eens langs dit beeld. Toen ik (vroeger dan verwacht) te horen kreeg dat mijn quarantaine werd opgeheven, voelde ik mij wel een beetje als dit beeld. Een beetje onoverwinnelijk. Dat gevoel kon mogelijks ook komen door de koffie die ik pas had gedronken, maar bon. Het was dan ook weer een week geleden dat cafeïne door mijn aders had gevloeid.
Naderhand heeft de quarantaine mij laten zien dat ik hunker naar sociaal contact. Een babbel met een vriend, een knuffel van mijn lief of een schouderklopje van mijn vader. Lang zonder kan ik niet verder, blijkt zo. Al snel kon ik deze vrijheid delen met een mede reisgenote die ik op het vliegtuig ontmoet heb. Een tas koffie smaakt dan ook beter met goed gezelschap.