De afgelopen posts waren alleen maar positief, om eerlijk te zijn, dat was ook niet gelogen. Alles ging super vlot, mijn Erasmus zat vol met nieuwe ontmoetingen en uitdagingen. Naar mijn gevoel heeft het universum de balans teruggetrokken, alles wat zou kunnen misgaan, is misgegaan. Dit in een tijdspanne van twee dagen. Een drievoud van slechte gebeurtenissen. Het begon met de aankondiging van de lockdown, dat was te verwachten. De lockdown is niet zo drastisch als in België. Plus met de paasvakantie voor de deur moesten we niet naar school en stonden er allemaal buitenactiviteiten op de planning. Alles is nog te relativeren op dat vlak dus. Om eerlijk te zijn was ik ondertussen Covid al wat vergeten. Een wake-up call was wel echt eens nodig.
Het nieuws van de lockdown werd mij gebracht in de klimzaal, ze zeiden dat ze samen met alle andere faciliteiten om middernacht toe gingen. Oei! Laatste keer klimmen! Misschien kwam het door de druk om nog een laatste keer goed te presteren of misschien kwam het door mijn onhandigheid maar hier was het, slechte-nieuwsstroom nummer twee. Ik gleed van de muur af en mijn voet zwikte tussen de mat en de muur. Auch. Niet zo erg, dacht ik. Komt wel goed uit die lockdown, kan ik wat rusten. Een nachtje slapen later bleek dan toch dat het erger was dan ik dacht. Bij deze zit ik deze tekst dan ook te typen in de wachtzaal van het ziekenhuis. Lange wachttijden in ziekenhuizen zijn jammer genoeg niet enkel Belgische gewoontes.
Save the best for last, slechte gebeurtenis nummer drie. Vlak voor ik mijn tocht naar het ziekenhuis wou beginnen stond er iemand in mijn appartement die ik niet kende. Toen ik rond keek was heel het huis één grote rommel. Je kunt het al raden, ik stond oog in oog met onze inbreker. Geen paniek, het is al bij al nog goed afgelopen. Meteen heb ik mijn huurbaas gecontacteerd, die de man (duidelijk in een andere dimensie was door de drugs) naar buiten heeft geëscorteerd. De politie is verwittigend en ik ben een paar zeepjes armer. Niks anders is gestolen en ik en mijn kamergenoot zijn ongedeerd. Hopelijk is nummer drie het einde van dit verhaal, een vier of vijf kan ik momenteel niet meer hebben.
UPDATE; voet is niet gebroken maar zwaar gekneusd, over drie weken kan ik terug vulkanen gaan beklimmen!
Aan allen die in Belgie de derde lockdown in gaan, veel sterkte en succes. We zijn er voor elkaar, zelfs over grenzen heen.