De eerste grote 'rush' is over. Het is net een maand geleden dat ik in IJsland ben aangekomen, toch begint het leven al normaler te voelen. Mijn eigen kleine kotje voelt als een thuis en enkele vriendschappen beginnen vorm te krijgen. Zo een cultuurshock is niet niks. Zeker in deze coronatijden. De eerste lesweken zitten er ook op. Nu besef ik hoe hard ik nood had aan een verandering in mijn omgeving. De hoeveelheid energie en inspiratie nieuwe docenten, plaatsen en vrienden met zich meebrengen. Deze ontmoetingen vormen je en momenteel worden er veel van deze nieuwe ontmoetingen op mijn pad gegooid. In het afgelopen jaar heb ik niet meer zoveel energie gevoeld als nu.
Jammer genoeg gaat samen met het gewoon worden aan IJsland ook wat heimwee gepaard. Naast de nieuwe ervaringen mis ik toch mijn vaste bubbel. Mensen die een blik op je werpen en zien hoe je dag is geweest, mensen die weten welke thee je blij maakt, mensen die je op precies op het juiste moment vast pakken. Sommige dingen kunnen dan toch niet zomaar vervangen worden.
Hierbij wens ik de mensen thuis een fijne valentijn. Over grenzen heen geef ik een dikke kus aan jullie.
Ég elska þig!